Koffieplantages en watervallen

De wekker loopt om zeven uur af! We besluiten het rustig aan te doen want we kunnen toch nergens heen. Gisteren bij het avondeten moesten we opgeven hoe laat we wilden ontbijten. Half negen zou dat worden. We verwachten niet zo veel van het ontbijt maar we worden aangenaam verrast. De eerste echt lekkere pannenkoekjes hebben we gegeten. Het waren eigenlijk meer crêpes.
Op het Bolaven Plateau hadden we geen excursie ingepland omdat dat niet mogelijk was vanuit Nederland. Je bent hier erg afhankelijk van het weer. Is het droog dan is er een trekking mogelijk maar heeft het geregend dan is dat eigenlijk onbegonnen werk en onverantwoord. Alles is dan spekglad.  
We zitten zo geïsoleerd van de buitenwereld dat we vervoer nodig hebben om het resort af te komen. Als je dan eindelijk de landweg overwonnen hebt sta je ergens op een weg tussen Pakse en Champassak. Pakse is dan het minst ver weg namelijk veertig kilometer. Nu zullen er mensen zijn die zo’n geïsoleerde ligging helemaal geweldig vinden voor de rust en de ontspanning maar wij zijn er eigenlijk niet zo enthousiast over.We kunnen niet even ergens koffie gaan drinken en onderweg wat rondkijken en belevenissen opdoen. We komen tot de conclusie dat dit soort resorts ideaal is voor groepen reizigers maar niet om zomaar met ons tweeën te zitten. Het resort is buitenom ons verder uitgestorven en dat maakt het ook minder leuk. Als er meer mensen zouden verblijven dan is het er ook veel levendiger.  We zijn blij dat we morgenochtend (zondag) om negen uur opgehaald worden en naar Pakse gebracht worden. 

Om onze dag vandaag toch een beetje leuk in te delen vragen we in het resort of we onder leiding van een gids een wandeling over het Bolaven Plateau kunnen maken. Het is nodig om dit onder begeleiding van een gids te ondernemen anders komen we nooit meer van dit verlaten plateau af. Het is droog geweest dus hebben we goede moed dat we de wandeling kunnen ondernemen. We hebben keuze uit twee wandelingen. De ene duurt 4 uur en de andere duurt 7 uur. We besluiten om voor de wandeling 4 uur te gaan. Het breekt de dag en we vinden het allebei erg leuk om wat van de omgeving te zien nu we er toch zijn. Tijdens het ontbijt komt de gids zich voorstellen. Hij wordt daarbij begeleid door de manager van het hotel want Ting spreekt niet zo goed engels aldus de manager. Nu zijn we dat wel gewend omdat er weinig Laotianen zijn die goed engels spreken. We zetten 200.000 kippen in om met Ting te mogen wandelen. Hij weet ontzettend veel van de natuur aldus de manager. Leuk om te horen dat Ting zoveel weet en met handen en voeten komen we er wel uit. Dat Ting niet zo goed engels sprak dat wisten we  maar tijdens de wandeling blijkt dat hij geen woord engels spreekt. Het maakt de tocht er niet minder leuk op. 

Onze wandeling begint op het terrein van ons resort. We lopen naar de bovenkant van “onze” waterval en steken daar de rivier over. We kunnen deze rivier oversteken door over een boomstam te klauteren. Eénmaal aan de andere zijde gaan we stijl omhoog door een dichtbegroeid vegetatie van bomen struiken varens etc. De ondergrond is roodbruine grond vermengd met grote keien en is wel een beetje glad. We hebben onze wandelschoenen aan maar het blijft toch oppassen geblazen. Zodra we boven zijn en de eerste kilometer gelopen hebben door een jungle achtige omgevingen wordt het vlakker en dienen de koffieplantages zich aan. Vol trots en met een smile van oor tot oor zegt onze gids “coffee” wijzend naar de koffie struiken. Goh zeggen wij tegen elkaar “ Hij denkt vast dat we van Lillo komen”. Met een lachend gezicht beamen we dat we koffiebessen zien. Onze tocht gaat in stilte verder. De gids spreekt geen engels en wij zijn steeds buitenadem als we een klimmetje hebben gemaakt. Dichtbegroeide stijle hellingen naderen aan het einde van de koffieplantage. We worden door onze gids op sleeptouw genomen om die stijle dichtbegroeide heuvel te beklimmen. Het is vermoeiend en het zweet gutst van onze koppies. Halverwege de heuvel snakken we naar water en lassen we een rustpauze in. Er liggen toevallig twee stenen. Samen zitten we op een steen als we opgevreten worden door de muggen. Snel sprayen met antimuggen spray en maar weer door.

Boven aan de heuvel wacht ons het Plateau. Het is eigenlijk een soort platte heuvel met een ondergrond van steen waar hele grote stenen op gedeponeerd lijken te zijn. Het landschap ziet er apart uit. Het plateau beslaat zo’n 50 vierkante kilometer. We lopen als het ware over een maanlandschap van gesteenten. Opeens zien we twee goudkleurige boeddha beelden aan weerszijden van 1 betonnen boeddhabeeld zitten. Heel apart om te zien drie van die boeddhabeelden in het zojuist geschetste maanlandschap.We vervolgen onze weg door middel van een stijle afdaling op een glibberige ondergrond en we komen weer op het plantage niveau uit. Het tweede engelse woord komt uit de gids. Hij pakt een blad van een struik en zegt “tea”. Vervolgens wijst hij naar een struik op de bodem die lijkt op Aloë Vera. In deze struik groeien gewoon ananassen. Echt van die hele grote gewoon in het wild.Dat wisten we dan weer niet omdat we dachten dat ananas aan een boom groeide. 

Dwars door een enorme koffieplantage bereiken we de Champaa waterval. Hier aangenomen verdienen we eerst een koud blikje cola. Terwijl we daar zitten komen er allerlei hippieachtige uitziende toeristen op scooters aangereden. Zij verblijven in Pakse en doen een tour langs de koffieplantages en komen zwemmen bij de waterval. Na de cola dalen we de stijle trap af richting de Lagune waarin het water met geweld neervalt. Het is een prachtig gezicht. Hier komt onze wandeling van vandaag ten einde en we vervolgen onze weg naar de weg waar een auto op ons staat te wachten die ons naar ons geïsoleerde resort terugbrengt.