De dag van de Little Adems Peak en Demodara Nine Arches Bridge

Het begin van een nieuwe zonnige dag in Ella. De zon schijnt door onze gordijnen heen maar we vinden het nog te vroeg om op te staan. Hier komt de zon op rond zes uur dus we blijven nog even liggen. We hebben om half negen afgesproken om te ontbijten. Nadat we een heerlijke douche hebben genomen gaan we op zoek waar we kunnen ontbijten. Omdat ons verblijf maar twee kamers heeft, heeft de eigenaar in de tuin een hoekje gemaakt waar twee tafels staan. We zien dat er voor ons al gedekt is en we nemen dan ook maar plaats en wachten af wat er komen gaat. We krijgen een zeer uitgebreid ontbijt met vruchtensap, rijst en andere (Sri Lankaanse) gerechten die we niet thuis kunnen brengen. Gelukkig is er ook nog gebakken ei met toast en jam. Het ontbijt heeft ons gesmaakt maar het locale eten als ontbijt is aan ons niet besteed.

Zoals gewoonlijk staat onze chauffeur Sunil om half tien klaar. Vandaag staat de Demodara Nine Arches Bridge op het programma maar eerst gaan we een klim maken  naar de Little Adam’s Peak. Deze berg is vernoemd naar Adam’s Peak in de buurt van Nuwara Eliya, omdat het een vergelijkbare vorm heeft. Het is niet ver rijden vanuit onze accommodatie. Nadat Sunil de auto geparkeerd heeft lopen we langs theeplantages richting Little Adam’s Peak omhoog. Onderweg zien we vrouwen theebladeren plukken. Naarmate we hoger komen wordt het uitzicht steeds formidabeler. Wat een ongekend mooie natuur. Verscholen tussen de palmbomen en struiken zien we het zeer luxe Acres Resort and Spa liggen. Een nachtje slapen kost dan ook, volgens Sunil, al gauw 200 dollar maar daar heb je dan ook wat voor. Een eigen zwembad en een formidabel uitzicht. Een plek voor de “rich and famous”.

Gelukkig is het niet zo druk en kunnen we eenmaal boven aangekomen genieten van het mooie uitzicht. Een plek waar je je een met de natuur voelt. We hebben hier een prachtig uitzicht op Ella Rock. Na van het uitzicht genoten te hebben en een aangenaam gesprek te hebben gehad met een Franse familie dalen we op ons gemakje de berg af. Het is vakantie dus haast hoeven we niet te maken. Sunil vraagt ons of we lopend willen naar de Demodara Nine Arches Bridge of een gedeelte met de auto en het laatste stuk lopend of alles lopend. Omdat we niet weten wat ons nog aan kilometers te wachten staat kiezen we voor het eerste. Na vijf minuten rijden stopt Sunil. Als we geweten hadden dat het zo dicht bij was dan hadden we zeker het eerste stuk ook gelopen. Ondertussen is het kwart over elf geworden en Sunil had gehoord dat de trein die enkele keren per dag over de brug rijdt om iets na half twaalf de brug zou passeren. Sunil stelt voor om de korte route te nemen zodat we op tijd beneden bij de brug zijn als de trein erover rijdt. Nou dat hebben we geweten. Klauterend en glibberend zijn we naar beneden afgedaald waarbij Hans zelfs een keertje onderuit is gegaan. Eigenlijk was dit wel een beetje zijn eigen schuld want een berg afdalen met slippers aan is vragen om moeilijkheden.

De Demodara Nine Arch Bridge, de naam zegt het al, een brug met negen bogen en prachtig gelegen tussen de groene landschappen van Ella. Deze brug heeft een hoogte van 24 meter. De brug is meer dan 100 jaar oud en stamt uit de tijd dat de Britten in Ella hun basis hadden. Deze brug is volledig gebouwd uit rotsen, stenen en cement zonder gebruik te maken van staal of metalen in de hele constructie. Dat was even een stukje geschiedenis nu weer terug naar deze dag.

Beneden bij de brug aangekomen worden eerst de nodige foto’s gemaakt. We zijn niet de enige dus iedereen probeert een goed plekje te bemachtigen om de trein straks goed aan te zien komen. Het lukt ons om een stategisch plekje te vinden en in de verte horen wij het kabaal van de trein. Voordat de trein de brug oprijdt maakt de hoorn een ongekend hard geluid alsof hij (of is het zij) wilt zeggen “ik kom er aan, aan de kant jullie”. Er zijn natuurlijk van die waaghalzen die dan op het spoor blijven staan.

De trein komt met een slakke gangetje te brug op rijden en alle paparazzi’s staan met hun camera in de aanslag. Met een oorverdovend lawaai passeert de trein om vervolgens in de tunnel zich aan ons zicht te onttrekken.

Zowel de brug als de trein waren echt een must om hier in Ella te zien. Kunnen we dat ook afvinken op onze bucketlist.

Sunil stelt voor om nu de langere en eenvoudiger weg naar boven te nemen. Daar zeggen wij natuurlijk geen nee tegen na Hans zijn uitglijder. Boven aangekomen stelt Sunil voor om lemon juice te gaan drinken hij de beste lemon juice maker uit de streek. Daar zijn wij wel aan toe en zijn benieuwd hoe bijzonder dat smaakt. Nou bijzonder was het wel, we hebben niets geproefd want de aggregaat had het begeven dus bleef er niet veel over om op hun terras even uit te rusten van de klim naar boven en na te genieten van het prachtige uitzicht.

Sunil brengt ons terug naar ons hotel waarna we om de hoek bij ons hotel een heerlijke cappuccino scoren terwijl we uitzicht hebben op wegwerkers die de straat aan het asfalteren zijn. Dat gaat wel even anders dan bij ons. Een shovel verspreid het grind over de te asfalteren plek. Dan komt er een man met een soort watergieter met kokend asfalt en dit handmatig verspreidt over het grind. Vervolgens  rijdt de shovel erover heen om het een beetje plat te drukken. Daarna gaat er een handmatige wals over. Klus geklaard. De politie kwam nog wel even controleren of het goed gedaan was. Na onze cappuccino hebben we even in het dorpje rond gelopen en hebben we de rest van de middag ons vermaakt met het luisteren naar muziek en lezen. Tot zover was het weer een aangename dag. Op naar morgen.