Met de trein naar Bangkok.

We worden vanmorgen al vroeg wakker. Vandaag gaan we de grens over naar Thailand. Hoe het allemaal zal verlopen weten we nog niet maar we denken dat het wel goed komt. We weten alleen dat we om een uur opgehaald worden bij het hotel door onze vaste chauffeur. We gaan eerst naar beneden om te ontbijten. Beneden aangekomen is het een drukte van belang. Er staat een mobiele Xray en een poortje waar iedereen door moet die het hotel betreed. Na het ontbijt doen we het rustig aan we checken onze bagage op zaken die er niet in horen en we vermaken ons verder met internet. Rond kwart voor twaalf zullen we uitchecken en hebben we het plan opgevat om in de Dao tearoom nog een cappuccino te drinken en een taartje te eten. Het sluit helemaal aan bij het laidback gevoel wat we in Laos zo intens gevoeld hebben. Tijdens de koffie nemen we de belevenissen van de afgelopen weken door en het zijn er  heel veel geweest. Vanaf het moment dat we in Cambodja aankwamen hebben we de easy going sfeer gevoeld. Tot zover was het gedeelte van onze reis fantastisch en we hebben ontzettend genoten en toch ook heerlijk uitgerust. 

Nu dus op weg naar Thailand naar Bangkok om precies te zijn. Bangkok is voor ons bekend terrein. Het is inmiddels onze vierde keer dat we erheen gaan. We verblijven er in het voor ons bekende hotel Navalai. Het is gelegen aan de Chao Praya Rivier en tegelijk in de gezellig drukke sfeer van de backpackers wijk rondom Kao San Road. In gedachten zien we ons ‘s-morgens al weer zitten op het terras aan de rivier waar we ontbijten terwijl we naar alle bewegingen op het water kijken. De taxiboten, de beroepsvaart alles gaat hier dwars door Bangkok heen. Alle bezienswaardigheden in Bangkok slaan we deze keer over omdat we deze bezienswaardigheden al twee keer gezien hebben. Deze reis besluiten we in Bangkok met shoppen, gezellige terrasjes, heerlijke massages, en echte backpackers bekijken. Onze dagen zijn dus redelijk gevuld. 

Maar voordat het zover is moeten we nog naar de grens reizen. Om even voor één uur vliegen we nog even de supermarkt op de hoek in om de laatste inkopen te doen zodat we in de trein ook nog wat kunnen knabbelen. Met een boodschappentas vol lekkernijen gaan we terug naar het hotel om de bagage op te halen. Eénmaal daar aankomen zien we dat de rode loper inmiddels op de trappen is uitgerold en de voltallige schooljeugd van Pakse staan in liefelijke uniformpjes te wachten.
Wij zeggen tegen elkaar “ Ze zijn wel heel blij dat we vertrekken als ze de rode loper voor ons uitleggen en dat de voltallige schooljeugd ons uitgeleide doet”.  “Het moet niet gekker worden, straks komt de plaatselijke fanfare ook nog”. En dan te bedenken dat het zweetweer was. Onze koffers stonden nog binnen en Berry zou ze gaan halen. Die kon zich eigenlijk niet bedwingen om over de rode loper het hotel binnen te gaan.  Dat was natuurlijk niet de bedoeling terwijl de rode loper nog driftig gestofzuigd werd. Berry moest door de metaaldetector het hotel in om de bagage op te halen en via dezelfde weg er weer uit. Daar stond onze chauffeur dan te wachten tussen alle blije gezichten van schoolkinderen. We vernamen van onze chauffeur dat we net te vroeg weg gingen want niemand minder dan de president van Laos zou in het hotel komen. Hmmmmm das balen missen we net de belangrijkste figuur van Laos ! Waarvoor hij naar ons hotel kwam bleef een groot raadsel. We gaan op weg naar de grenspost. Rond twee uur worden we door de chauffeur bij de grenspost van Laos gedropt. We worden naar boven gestuurd waar een ongeïnteresseerde douanebeambte onze paspoorten uit onze handen grist en ons visum afstempelt met grote letters USED. Ok wat nu ? Een vriendelijke monnik stuurt ons een richting op door een stukje niemandsland naar de Thaise douane. De grenspoortjes van 15 jaar geleden zien we nog staan maar worden niet meer gebruikt. Het laatste gedeelte van niemandsland moeten we door een soort bunker en we komen aan Thaise zijde weer boven. Daar wacht ons weer het gebruikelijke invullen van de formulieren voor het verkrijgen van ons visum. Na deze controle staat ons nog één hindernis te wachten namelijk de Xray. Als we daar ook voor geslaagd zijn mogen we Thailand in. 

We zoeken onze chauffeur die tussen twee en half drie aan de Thaise zijde moet staan om ons naar het treinstation van Ubon Ratchathani te brengen. Hij arriveert om even over half drie waarna we onszelf in de minivan heisen. Gelukkig heeft hij een goed werkende airco want we zijn voor ons gevoel tien liter vocht verloren tussen Laos en Thailand door het gesleep met onze bagage. Het landschap ziet er hier direct beter geordend uit. Om even over vier uur komen we op het station aan. We ontvangen van onze chauffeur alle vouchers voor de trein en het hotel in Bangkok. We nemen afscheid en gaan wachten op een bankje op het station. Ook dit wachten ervaren we als vakantie omdat we nog zo ontspannen zijn. De trein rolt om kwart over vijf het station binnen en we kunnen gelijk onze plaatsen innemen. We hebben voor het eerst firstclass tickets gekocht en hebben dan ook een eigen coupe met airco. Vanwege de airco betreden we onze coupe direct. Stipt om half zeven vertrekt onze trein naar Bangkok. Nog een half uurtje kunnen we genieten van het Thaise landschap wat langzaam aan ons voorbij trekt . Morgenochtend vroeg rond half zes is het prachtig om te zien hoe het leven zich afspeelt langs de spoorrails. Rond een uur of negen komt de coupe verantwoordelijk onze bedden van lakens voorzien zodat we lekker kunnen slapen. We lezen wat en luisteren muziek. Op de deining van de trein vallen we spoedig in slaap. Whhhha goedemorgen om vier uur zijn we al weer wakker. We hebben best goed geslapen. Bangkok ontwaakt rond zes uur en dat is mooi om te aanschouwen vanuit de trein. De trein komt om half zeven aan op het Hua Lamphong station in Bangkok. Dit station ligt midden in Bangkok nabij Chinatown (zie nieuwe video die toegevoegd is).
Op het station van Bangkok is het om deze tijd al een drukte van belang. We worden gelijk ‘belaagd’ door tuk-tuk drivers die ons wel naar het hotel willen brengen. Gelukkig staat onze chauffeur op het perron al op ons te wachten. Wij herkennen hem gelijk omdat hij een papier met onze namen erop omhoog houdt. Hij zal ons naar het Navalai River Resort brengen. De rit erheen duurt vijftien minuten. Aangekomen in het Navalai kunnen we direct naar de kamer omdat we de nacht van maandag op dinsdag ook geboekt hebben. Na een heerlijke verfrissend douche begeven we ons naar de ontbijt ruimte. Het heerlijke uitgebreide ontbijt nuttigen we op het terras aan de Chao Praya River. Wat is het toch heerlijk vertoeven hier in dit hotel. We besluiten vandaag naar het luxe toeristen gedeelte te gaan daar waar de mega grote winkelcentra te vinden zijn. We genieten nog even van een extra kopje koffie voordat we de dag verder op ons af laten komen. Voor ons voelt Bangkok ook een beetje als thuiskomen omdat het de vierde keer is dat we er zijn.