De ‘beruchte’ historie

Bzzzzzzz daar gaat om 07.30 uur de wekker. We moeten direct opstaan want we hebben een drukke dag voor de boeg. We gaan namelijk naar de Erebegraafplaats, met de trein over de death railway, de Hellfire Pass en naar de volgende bestemming Ayutthaya. Eerst wacht weer een heerlijk ontbijt aan de river. Om 09.30 uur staat Peter gereed om ons naar de eerste bestemming te brengen. We gaan op pad naar de Erebegraafplaats. Op deze Erebegraafplaats liggen de stoffelijke resten van 6982 Australische, Britse en Nederlandse krijgsgevangenen. In vak 3, 5 en 7 liggen de Nederlandse krijgsgevangen. Het maakt behoorlijk veel indruk op ons en we beseffen eens te meer dat er eigenlijk weinig in de wereld veranderd is. Indrukwekkend zijn voor ons vooral de hoeveelheid Nederlandse namen die op de graven te zien zijn. De Nederlandse overheid heeft deze begraafplaats erkend als officieel Nederlands Ereveld.

Terug in de auto brengt Peter ons naar het Kanchanaburi railway station waar de trein vanuit Bangkok het station binnen rijdt. We zijn net op tijd om een kaartje te kopen om op het traject van de death railway mee te reizen.

Eénmaal in de trein nestelen we ons in de derde klasse bij het raam op houten banken. De rit zal ongeveer anderhalf uur duren en Peter haalt ons op het afgesproken station van Saphan Tham Krasse weer op.

Allereerst rijd de trein over de Bridge over de River Kwai. Daarna kunnen we ontspannen en van het uitzicht genieten. Hier bestaat Aziatische variant op de NS railcatering nog wel. Verscheidenen keren komen er verkopers langs met gekoelde drankjes of lekkere vleesspiesjes. We bedanken hier vriendelijk voor want we hebben geen zin in een spetterfeest 🤢.

Het is wel een gek idee dat je in een trein zit die zich voortbeweegt over een rails die heel vroeger is aangelegd door krijgsgevangenen. Nabij het station van Saphan Tham Krasse verminderd de trein vaart om stapvoets over de houten brug te rijden. Langsgaan rijden we voorbij de Saphan Tham Krasse grot. Deze deed destijds dienst als schuilplaats / nachtelijk onderkomen voor de krijgsgevangenen. Nu is de grot enerzijds een toeristische trekpleiter en een tempel.

De techniek is tegenwoordig zo handig ………. We appen Peter onze locatie en in no time staat hij weer voor onze neus. Konden we hier vanavond ook maar gebruik van maken.

Vervolgens gaan we richting de Hellfire Pass. Dit is nog een aardig stukje rijden en eenmaal daar  aangekomen worden we opgewacht door twee rangers in aussie outfit . Zij vertellen ons waar we wat kunnen vinden, wat er te zien is en dat de Hellfire Pass vanuit de Australische overheid gefinancierd is. Eénmaal binnen vinden we de expositiezaal, hier wordt de historie verteld ondersteund met nog beschikbare beelden. Om een beeld te vormen van de werkzaamheden staat er inde expositieruimte een zuil met 3 m3 stenen. Eén gevangene kreeg 360 gram rijst per dag te eten en daarvoor moest hij 3 m3 rots weghakken per dag. Geen wonder dat velen stierven door ondervoeding of uitputting. Na de expositiezaal gaan we naar buiten waar een schitterende serene tuin is aangelegd met veel bamboe. We lopen naar beneden richting het pad van de Hellfire Pass. Het is zo indrukwekkend om daar rond te lopen. Het pad leid ons naar het gedeelte waar de rots is uitgehakt om de spoorrails aan te leggen.

Terwijl we door de kloof lopen denken we nog even terug aan de zuil van 3m3 en het karige kopje rijst wat erbij stond. Nadat we het monument bezichtigd hebben gaan we terug naar boven om eerst eens een kop koffie te drinken voordat we aanstalten maken om naar Ayutthaya af te reizen.

Ayutthaya blijkt nog verder weg dan we denken, we rijden eerst bijna terug naar Bangkok om vervolgens omhoog naar Ayutthaya te reizen. Al met al nog een ritje van 3,5 uur. Om 18.00 uur zijn we dan eindelijk bij ons Boutique hotel in Ayutthaya.

Het zicht op de tempels van Ayutthaya is prachtig evenals het hotel zelf. We slapen in een kamer met een plafondhoogte van 6 meter met ornamenten en kroonluchters. Jammer dat we hier niet langer van kunnen genieten. Het is dan alweer tijd om ons te beraden op ons diner. We hebben op TripAdvisor een leuk tentje gezien wat op nr 1 staan van alle restaurantje in Ayutthaya dat moet dus wel goed zijn. Het lijkt niet zover weg en we besluiten alvast die kant op te lopen en dan een tuk tuk aan te houden . En een kwartier te hebben gelopen was er nog geen tuk tuk te bekennen alleen motor taxi’s waar je zonder helm op zit maar dat doen we niet omdat we dat te gevaarlijk vinden. Na een half uur nog steeds geen tuk tuk of taxi en na een uur nog niet. Inmiddels liepen we in het aarde donker op de weg (omdat stoepen ontbraken) en we waren voor ons gevoel al bijna in Bangkok aangekomen. Plots zagen we een Pizzahut ……… niet het meest ideale voedsel waarop we ons verheugd hadden. We besloten om dan maar bij de Pizzahut te gaan eten en dan een taxi te laten bellen of iets dergelijks. De pizza was best lekker alleen begon het na 10 minuten te plenzen.

Als goed voorbereide toeristen hadden we natuurlijk geen regenjas bij,  geen foto tas om Hans zijn camera in te doen, eigenlijk hadden we alleen geld, een camera en en potje kauwgom in een klein rugzakje bij, en twee telefoons die bijna leeg waren 🥴. We misten Peter ontzettend maar die moest even naar Bangkok. Hans (ere wie ere toekomt) had het lumineuze idee om aan de meisjes van de Pizzahut te vragen of ze een taxi wilden bestellen want we waren inmiddels 3,5 kilometer verwijderd van het hotel. Tsja met twee farangs (Thais voor buitenlanders) die geen Thais spreken en vier Thaise dames die slecht Engels spreken wordt het toch wel een uitdaging. Eerst stuurden ze ons naar een tuk tuk standplaats bij het station op ongeveer 1 kilometer afstand . Geen goed plan. Nou dat ging natuurlijk niet vanzelf maar alle dames deden hun uiterste best. Uiteindelijk nadat we het adres in het Thais hadden laten zien op Google Maps konden ze een grab op hun account bestellen.  Binnen korte tijd kwam er een grab taxi (soort über) voor de deur waarin we plaatsnamen. Binnen 10 minuten kwamen we droog aan in het hotel.  Nu is het tijd om nat te worden van de douche………..