Bamboebos met watervallen

We verblijven in een heerlijk hotel. De kamers zijn gelegen in een groene tuin met stok oude bomen.

We kunnen vanuit het restaurant zo op de River kwai kijken. Er is zelfs een terras net boven het water waar je in de avond bij zonsondergang kunt genieten van een heerlijke cocktail. Het geluid van de krekels is hier in de avond volop om ons heen te horen. Na het opstaan gaan we op weg naar ons eerste ontbijt in dit heerlijke hotel. Daar aangekomen komen we in een soort food walhalla terecht waar van alles te krijgen is. Van knapperige croissants tot en met glaasjes met gerookte zalm aan toe. Nu is dat in Europa misschien niet zo bijzonder maar in Azië deste meer. Er is genoeg om een goede bodem te leggen voor ons uitstapje van vandaag. We gaan naar de watervallen (niet naar het toeristische Erawan) en we gaan naar de Hellfire Pass.

Onze beste Peter staat om 09.30 uur al op ons te wachten om op weg te gaan naar de Huai Khamin watervallen.

Deze watervallen (7 stuks in totaal) liggen in een natuurpark op 2,5 uur rijden van Kanchanaburi. Laten we hopen dat het de moeite waard is. Volgens Peter zijn de Erawan watervallen voor toeristen en gaan de Thai voornamelijk naar de Huai Khamin watervallen. Hij geeft aan dat het een goede keuze is maar dat we waarschijnlijk niet meer naar de Hellfire Pass pass kunnen gaan. Dat overvalt ons want we willen nog zoveel doen hier zoals de begraafplaats, de Hellfire Pass, in de trein over de death railway. We zien ons reisprogramma een beetje in de soep lopen en keuzes maken hierin is niet ons sterkste punt. Gelukkig bracht Peter uitkomst. Hij heeft het formidabele plan om ons morgen direct na het ophalen naar de begraafplaats te brengen, vervolgens zet hij ons af op het treinstation voor de death railway treinreis. Hij bericht ons waar we uit moeten stappen en pikt ons daar weer op om ons vervolgens naar de Hellfire Pass te brengen. Aan het eind van de middag brengt hij ons dan naar Ayutthaya waar we dan zo verwacht ik volledig uitgeput aankomen.

Na het inspannende overleg zijn we inmiddels aangekomen bij het Khuean Srinagarindra Nationaal Park. De weg erheen was heel rustig maar nu staan we voor een gesloten slagboom. Het zal toch geen waar zijn……… gelukkig blijkt er in het bijbehorende hokje toch een mannetje verstopt te zitten die onze entreebewijzen uitschrijft en vervolgens de slagboom handmatig omhoog drukt. Gewapend met onze wandelschoenen en overtuigd van onze wandel- en klimkwaliteiten vertellen wij  Peter dat we de zeven watervallen wel in een uurtje afhandelen zodat we na één uur terug kunnen naar Kanchanaburi om de begraafplaats te bezoeken. Het enige wat Peter doet is ons een grote glimlach geven en we zien hem denken “yeah sure, maar echt niet”.

Vol goede moed beginnen we aan de eerste vier watervallen. Ze zijn werkelijk prachtig om te zien en de enigen die we tegenkomen zijn drie monniken vrolijk keuvelend in oranje gewaden, we groeten ze vriendelijk met “Sawatdee khrap” wat hallo betekent.

Omdat hier bijna alleen Thai komen  is het onderhoud zo zo te noemen. De aangelegde houten verhoogde voetpaden en de trappen ontbreken al enige tijd. Ze zijn in onderhoud en aldus een bordje wat er duidelijk niet van vandaag of gisteren stond.

Het is wel fantastisch om hier alleen met ons tweetjes te lopen en te genieten. Na een trapje komen we op een stuk waar je het water in mag en laat daar nu net een liaan hangen die vanuit een hoge boom bijna tot op de grond loopt. Berry zegt tegen Hans dat deze vast gebruikt wordt door kids die zich ermee in het water laten slingeren. Als een ware Tarzan gaat Berry op een paaltje staan en ja hoor daar gaat hij zwierend en zwaaiend aan de liaan ………… in gedachten dan, want in werkelijkheid is het een klein sprongetje totdat de liaan bezwijkt.

Uiteraard had Peter gelijk dat we alle watervallen niet in een uurtje konden bekijken al wandelend door het bamboebos.
 

Na ruim twee en een half uur wandelen en klimmen is het ondertussen 14.30 uur geworden en maken we ons op voor de terugreis naar Kanchanaburi. Geen begraafplaats meer vandaag dat wordt dus morgen. Bij terugkomst in Kanchanaburi hebben net nog tijd genoeg om over de brug te lopen en wat foto’s te maken.

Teruglopend naar het hotel zien we een mooie vitrine vol heerlijke gebakjes bij een luxe restaurant naast ons hotel. Opgetogen gaan we naar binnen en bestellen een gebakje en een cappuccino. Terwijl we op het terras zitten te genieten van de cappuccino en het lekkers zien we in de namiddag zon  de trein over de brug Kanchanaburi binnen rijden .
 

Dit is puur genot zo aan het einde van deze fijne dag .