Op weg naar Vang Vieng

Vandaag is het uitslaapdag. We vertrekken namelijk pas om half negen richting Vang Vieng. Het belooft een lange tocht te worden. Voordat we vertrekken pakken we onze reistassen in en gaan we op weg naar het ontbijt. Gisteren tijdens het ontbijt kwam de manager van het hotel naar Berry toe om hem te complimenteren met zijn haarstijl. Lachen!  Vanmorgen kwam de manager weer naar onze tafel om zijn nieuwe haarstijl te laten zien.  Hij vroeg wat wij ervan vonden en of we het niet erg vonden dat hij de haardracht gekopieerd had. Na het ontbijt maken we ons op voor onze trip naar Vang Vieng. Vang Vieng schijnt een backpackers paradijs te zijn. Onze chauffeur voor het noorden van Laos staat al op ons te wachten. Zijn Engelse woordenschat eindigt bij “good morning”. Ook wel door door hem uitgesproken als “good morningk sir”. Bij het uitchecken is het erg druk en verloopt alles iets rommelig maar na tien minuten krijgen we een persoonlijke escorte van de hotelmanager naar de gereedstaande bus. Nadat we iedereen de hand hebben geschud kunnen we dan eindelijk vertrekken. De hotelmanager wuift ons glimlachend uit. Hij blijft achter met een goede coupe en een leuke fooi (misschien waren we hier ook weer in de war met de kippen). We zeiden nog tegen elkaar “we voelden ons net de twee koningen van Laos”. Ons vervoermiddel sluit naadloos aan bij ons gevoel van dat moment. We worden koninklijk vervoerd richting Vang Vieng in een minibus voor twaalf personen. Ruimte genoeg dus voor ons tweeën.

 Na ongeveer een half uur gereden te hebben en we de eerste bergen naderen voelt Berry naar zijn telefoon. Dom dom dom wat ons is gebeurt. Met een hoofd rood als een boei haalt Berry de sleutel uit zijn zak van bungalow 103 van het My Dream Resort. Tja wat nu? Terug of door! We besluiten het aan de chauffeur voor te leggen die alleen  “goodmorningk sir” kan zeggen en waarschijnlijk ook alleen dit begrijpt. Ik laat de sleutel van onze bungalow aan de chauffeur zien en wonderwel roept hij “tomorrow” en maakt met zijn hand een beweging richting Luang Prabang. Het geeft ons toch geen rust en we besluiten het hotel te bellen. We krijgen echter geen contact en we spreken af later een email te sturen. Verder op onze route naar Vang Vieng is het vooral genieten van de uitzichten in de bergen. Zodra je buiten de steden komt is er bijna geen verkeer op de weg. Dat is dus in de afgelopen vijftien jaar ongewijzigd gebleven. De reis zou zeven uur duren dus we hebben nog wel wat tijd om te genieten van de uitzichten. We arriveren om half een bij Tara Villa’s in Vang Vieng. Onze trip duurde dus maar vier uur in plaats van zeven uur. Later komen we erachter dat de lokale bus er zeven uur over doet. We spreken af dat we de naam opschrijven van de chauffeur zodat we aan het hotel in Luang Prabang door kunnen geven welke chauffeur de sleutel af komt geven. Met handen en voeten komen we erachter dat de chauffeur ons donderdag ook naar Vientiane brengt en hier in Vang Vieng blijft . We balen al dat we niet aangedrongen hebben om terug te keren naar Luang Prabang. De chauffeur belt Khiri Travel en geeft Berry de telefoon. Deze mevrouw legt uit dat de chauffeur zojuist heeft verteld dat er een andere chauffeur naar Luang Prabang terug gaat vandaag en dat deze bij haar op kantoor afgeleverd wordt. Ze belooft ons plechtig de sleutel vandaag of morgen bij het resort af te geven. We wagen er nog een mail aan richting het resort. Zij mailen binnen een uur terug dat Khiri Travel al gebeld had om te laten weten dat de sleutel vandaag of morgen bij het resort terug zou zijn. 

Het hotel voor de komende twee dagen doet zijn naam eer aan. We hebben een idyllische villa in de rijstvelden geboekt aan de andere kant van de rivier. De rustige kant wel te verstaan. Onze villa kijkt uit over het karstgebergte van Vang Vieng. Wat een prachtig natuurschoon.  Benieuwd zijn we wat het plaatsje Vang Vieng te bieden heeft. We hebben al veel negatieve geluiden gehoord over deze plek. Het zou een plek zijn waar honderden backpackers samenkomen in een idyllische omgeving om zich te bezatten in “backpackers street” en te tuben (op een band je door de rivier mee laten nemen) en te kajakken. Wij zijn naar Vang Vieng gekomen voor de mooie omgeving waarin we morgen gaan fietsen met een gids richting allerlei grotten in het  karstgebergte. We gaan over de brug de rivier over en zien de eerste toeristen kajakken en tuben in de rivier. Dat elk nadeel ook zijn voordeel heeft blijkt hier wel als we de drie straten die Vang Vieng rijk is door lopen op zoek naar koffie met iets lekkers. De straten zijn hier gevuld met guesthouses, hotels en eetgelegenheden. Pizza en alcohol en sandwich zijn hier volop verkrijgbaar. Maar ook een echte bakkerij annex restaurant met gebak en allerlei soorten koffie. Wauw dit is luxe. We laten ons de bananencake en de chocolade cake goed smaken.Het is gelukkig ook hier laagseizoen en dus zijn er geen horden toeristen. We beschikken dus de komende dagen over een prachtige natuur met leuke excursie in het vooruitzicht. Dit gecombineerd met een grote hoeveelheid eetgelegenheden en een op een schitterende rustige plek gelegen villa. Dat alles bij elkaar maakt Vang Vieng in het laagseizoen tot een goede keuze !