Gezichten van Myanmar

Als de eerste zonnestralen weerspiegelen in het meer waarover we uitkijken is het tijd om op te staan. Gelukkig hebben we de wekker gezet en springen we om zeven uur topfit uit onze bedden. Zodra we de gordijnen openen en uitkijken over het meer ervaren we direct de rust en de serene sfeer. Het is de bedoeling om vandaag in de omgeving rond te kijken. Op het programma staat de lokale markt welke altijd leuk zijn voor de plaatjes, het meer aan de andere kant van de stad, de bergdorpen waar de langnekken (Padaung bergvolk) woont en hoe kan het ook anders twee pagodes. Al met al een lekker rustig dagje. Eerst staat een relaxed ontbijt op het programma want we kunnen immers niet op een lege maag door het gebied trekken. Wij zitten nog volop te ontbijten als we Wai al voor zien komen rijden. Hij moet nog even wachten totdat we zover zijn om te kunnen vertrekken.  Eenmaal onderweg’ gaan we eerst een bezoek brengen aan de lokale markt in Loikaw. Dit is de perfecte plek om gezichten te spotten, iedereen vanuit de stad komt hier zijn inkopen doen. Al het handelswaar is een lust voor het oog. Alle handelswaar is opgedeeld in segmenten om het overzichtelijk te houden. Als eerste bereiken we de groenteafdeling met allerhande groente en fruit die we ons maar voor kunnen stellen. We ruiken de zoete geur van rijpe ananas bij de ananaskraam passeren. De groenteafdeling gaat over in de verzorgingsproducten, kleding, fluoriderende plastic keukenattributen en uiteindelijke belanden we bij de vis. Ahhhh gelukkig hebben we al gegeten. Ook als je slechtziend bent weet je dat je op de visafdeling aangeland bent. Zoveel bekende en onbekende vissoorten echt ongelooflijk. De vleesafdeling is er ook één om even bij stil te staan. De kip ziet er hier net effe iets anders uit als als de kipfilet bij ons. Kinderen spelen met de kippentenen en natuurlijk eten ze die ook. Er mag niets verloren gaan. We laten de markt achter ons om richting de bergen te trekken waar de Padaung stam woont. Wij hebben ze eerder gezien in Thailand waar ze op de foto gaan met toeristen op Thaise markten en waar ze hun traditionele kleding verkopen. De (Thaise) Padaung zijn gevlucht uit Myanmar en stateloos. Toch ontvangen ze van de Thaise overheid een kleine vergoeding om in het gebied te blijven zodat het toeristen aantrekt in het noorden van Thailand. De oorsprong van dit volk ligt in de bergen rondom Loikaw. Wij gaan een dorp bezoeken waar de Padaung leeft en waar wij ze in hun natuurlijke omgeving kunnen zien. Na ongeveer een uur rijden en een aantal state posten verder is het dan zover en staan we oog in oog met de Padaung mensen op een kleine (toeristen) markt. Er zijn helemaal geen toeristen en de dames vinden het prima om gefotografeerd te worden. Wat ons nog blijer maakt is dat dit een voorproefje was. We trekken verder de streek in en komen bij een Padaung dorp terecht. Vol enthousiasme springen we de auto uit om het gewone leven te ervaren. We wandelen al fotograferend door het hele dorp als we een gitaar horen en iemand horen zingen. We gaan op het geluid af en komen bij een Padaung vrouw uit welke op haar gemaakt haar gitaar bespeelt en erbij zingt. We maken een filmpje van de vrouw en weten zeker dat dit een geweldige inzending is voor the Voice of Myanmar (zie het filmpje onder recente video’s onze blog). Ook al kunnen we niet communiceren en spreekt Wai niet dezelfde taal een glimlach werkt altijd. We verlaten het dorp en vertrekken richting de rotstempel. Eenmaal uit de auto komt er een regenbui onze kant op. Een monnik wenkt ons om te schuilen onder het afdak. Zodra we onder het afdak staan vraagt de monnik waar we vandaan komen. Holland is het antwoord en natuurlijk kent hij het. Hij haalt zijn iPhone 7 plus tevoorschijn en laat vol trots foto’s van hemzelf zien van Brussel ,Parijs, en New York. Echt deze monnik is overal geweest. Al scrollend door zijn foto’s stopt hij bij een foto waarin hij in wooden shoes staat.  Achtereenvolgend zien we de Keukenhof, de Zaanse Schans en de Dam. Hans vraagt wat hij van Amsterdam vond. Hij had een koffieshop bezocht waarop Hans het rokende gebaar maakte. Een vette knipoog viel Hans ten deel ten teken dat ze elkaar begrepen. De monnik vond Amsterdam very relaxing en wij weten wel waarom. Na de tempel hebben we nog een bliksembezoek gebracht aan de pagode welke op zich niets speciaal was. We gaan op zoek naar de (jongere) nonnen welke voor deze streek ook erg kenmerkend zijn. Ze dragen roze gewaden en bruine doeken op hun kaalgeschoren hoofden. Gelukkig treffen we het vandaag en nabij onze Loikaw Lodge treffen we een aantal van deze nonnen wandelend langs het meer met hun bedelnap. Even later staan ze voor de deur van onze lodge en krijgen ze van het personeel geld voor eten. Terwijl de zon ondergaat werken we onze blog bij en praten we samen na over onze belevenissen en de bijzondere ontmoetingen van vandaag. Het was een topdag! Wat hebben we genoten.