Nature trail rond Mae Hong Son

We hebben de Mae Hong Son loop in ons programma opgenomen omdat we een dagtrekking wilden maken rondom Mae Hong Son en omdat we graag naar Pai wilden. Gisterenavond is het regenseizoen officieel geopend met een eerste regenbui na een lange periode van droogte. Het beekje achter onze bungalow stond volledig droog.  

We hoeven niet vroeg uit de veren en we zijn ook pas rond 08.00 uur wakker. Het enige wat op het programma staat is een wandeling in de omgeving. Terwijl we wakker worden lijkt het nog behoorlijk te regenen en we vragen ons af of we vandaag wel de gewenste trail kunnen gaan lopen. Vanwege de regen moeten we een alternatief programma bedenken. Onder de paraplu gaan we naar het ontbijt. Tijdens dit ontbijt bespreken we de opties voor vandaag. Het ziet er niet naar uit dat het snel stopt met regenen en het alternatieve programma bestaat dan ook uit relaxen en zodra het droog wordt een tuk tuk te bestellen die ons naar het dorp twaalf kilometer verderop ja n brengen . Het is wel jammer want we hebben gisteren 7 uur in de auto gezeten om hier te komen voor een mooie wandeling. 

Het is alsof de weergoden ons ineens gunstig gezind zijn. Het stopt met regenen en de wolken maken plaats voor een waterig zonnetje. 

De nature trail begint achter ons resort wat onderdeel uitmaakt van het  Namtok Mae Surin nationaal park. We besluiten om eerst bij de receptie te vragen of het veilig is om de trail te lopen gezien de regen die gevallen is. Het is tenslotte toch ongeveer tien kilometer door de bush bush. Volgens de dames van de receptie kunnen we de trail best lopen maar we moeten het bij het checkpoint vragen of het veilig en verantwoord is. De dames van de receptie zeggen dat ze de hondjes van het resort met ons meesturen op de trail. ‘Zij blijven bij jullie, dienen als gids en waken over jullie’ aldus de dames. Ja ja denken wij drie honden (één kleintje en twee grotere ) mee op de trail daar zitten we niet op te wachten.

We trekken onze stevige stappers aan, ieder een klein rugzakje op de rug met daarin een regenjas, paraplu, een flesje water en een banaan. We gaan op pad om de trail te trotseren.  Eénmaal bij het checkpoint worden we op de foto gezet (voor het geval we vermist raken in het dicht beboste gebied) en volgens krijgen we groen licht om te vertrekken.

Afwisselend blijft één van de drie honden bij ons en de anderen lopen voor en achter ons. Dat geeft zelfs Hans een veilig gevoel terwijl hij het helemaal niet op honden voorzien heeft.

We lopen over keurige paden, komen lang ontzettende grote teakhouten bomen en we klimmen en klauteren over stenen. Al snel komen we bij de eerste waterval aan.

Een uitdaging ligt voor ons. We moeten namelijk naar de andere kant van het water. Doordat er zoveel regen gevallen is stroomt het water over de stenen die inmiddels spekglad zijn.

Voorzichtig aan dan maar en goed opletten waar je je voeten neerzet is ons advies aan elkaar. Als we veilig aan de overkant zijn aangekomen komt de laatste hond pas onze kant op.

Het is het heel bijzonder dat deze dieren die ons niet kennen ons zo begeleiden. Ze wijzen je echt de weg. Zodra ons richtingsgevoel ons even in de steek laat gaan de honden vooruit en volgen wij hen. Als we rusten komen ze alle drie bij ons zitten.

Nadat we aan de andere kant van het waterzijde beland moeten we vooral klimmen en weer afdalen en dan opnieuw door het water. Met de luchtvochtigheid en de drukkende warmte is deze trail  best een uitdaging.

Als we ongeveer vijf kilometer onderweg zijn gaat het opnieuw regenen. Ze dachten daarboven nog een extra hindernis toe te voegen aan deze toch al zware wandeling. We trekken snel onze regenjassen aan en besluiten om bedachtzaam verder te lopen.

Nu moeten we nog beter oppassen omdat de ondergrond nat en glibberig is, soms zakken we in de modder en dan klauteren we weer over keien en grote glibberige stenen. Gelukkig is de regen snel gestopt en kunnen de jassen weer in de tas worden opgeborgen.

Na verschillende afdalingen en watervallen wacht ons nog een laatste klim voordat we de weg bereiken. Yeeeeeeh we hebben het volbracht zonder te vallen of uit te glijden . Nu nog een kilometer lopen over het asfalt naar het resort. Zonder enige waarschuwing gaan de sluizen weer open, maar nu op een manier die zijn weerga niet kent. Kabbelende stroompjes worden kolkende rivieren. Modderwater komt vanuit de bergen zo de straat op gestroomd. We zijn blij dat we niet meer op de trail zijn. Onze regenjas en paraplu zijn niet bestand tegen dit tropische natuurgeweld en we zijn nat tot op het bot. Zodra we in het resort zijn gaan we eerst bijkomen boven een kopje warme koffie. Terug in onze bungalow is het droge beekje achter onze bungalow omgetoverd tot een snelstromend riviertje. We zijn moe maar voldaan, blij dat we de trail gelopen hebben maar of het volledig verantwoord was weten we niet. Onze taak voor de rest van de dag is alles droog zien te krijgen.

Voor een weergave van onze trail zie de geplaatste video.