The only ‘Wat’ is up

Om 7.30 uur gaat de wekker weer! We moeten opstaan want we zijn reuze benieuwd naar de bestelde omelet. Nee de reden dat we op moeten staan is dat Peter ons om 09.30 uur ophaalt voor ons tripje naar de wolkentempel en aansluitend rijden we naar Chiang Mai. Gisteren heb ik de wolkentempel per abuis de tempel van de hemel genoemd. Officieel heet de pagode “Wat Chalermprakiat “.

Inmiddels zijn we uit ons bed en zijn we gereed om naar de ontbijtzaal te gaan om ons brekfast te gaan nuttigen. Het blijkt nog een hele onderneming te zijn om de ontbijtzaal te vinden. Gelukkig wijzen de bordjes met Space Dining ons de weg. Deze leid ons uiteindelijk naar buiten naar een losstaand gebouw wat de Space Dining room moet voorstellen. Eénmaal door de schuifdeuren wacht op ons een aangename gezellig ingerichte (niet echt) ruimte.

We lopen naar het formica tafeltje waar we ons moeten melden met onze brekfast coupons. We geven de coupons aan de man en hij kijk zoekend op zijn lijst. En jawel hoor hij vindt uiteindelijk ons kamer nummer en vraagt veel betekenend ‘omelet sir‘? Instemmend knikken wij en hij gebaard naar een vrouwelijke collega naast hem dat ze omeletten moet gaan bakken. We hebben geen idee waarom we onze keuze gisteren al bekend moesten maken. Voordat de omelet gereed is hebben wij al brood kunnen roosteren, koffie kunnen zetten, een sapje geregeld etc.

Uiteindelijk komt de omelet dan en we vermoeden dat deze vers gemaakt zijn. We vallen aan op ons ei.

Na het uitchecken en alle formaliteiten die daarbij horen is het tijd om te vertrekken naar de grootste attractie van vandaag “Wat Chalermprakiat“. Wij houden het vanaf nu op de pagode van de wolken. Wij hebben deze pagode op een blog gevonden van een backpacker, en deze lijkt ons leuk omdat we ook inspanning moeten leveren om bovenop de berg te komen. Wat het extra leuk maakt is dat Peter deze pagode ook niet kent en wij vragen hem om ons te vergezellen.

Na anderhalf uur rijden komen we bij de pagode aan.

Na een voor Thaise begrippen giga dure entree betaald te hebben mogen we plaatsnemen in een pick-up truck die ons de nodige kilometers omhoog zal brengen. Mannen met walkietalkies houden alles in de gaten, zij fungeren als de pick-up verkeersleiding omdat de  pick-ups elkaar niet kunnen passeren.

Op het ene moment gaat alles naar boven en een volgend moment gaat alles omlaag. De motoren worden gestart en tergend langzaam schuifelt de pick-up truck omhoog. Het advies is je goed vast te houden anders word je via de achterbak alsnog de berg af gelanceerd. Na enige tijd komen we op het aankomst- vertrekpunt aan. Vanaf hier moeten we omhoog klimmen eerst over een geplaveid pad en later moeten we nog 800 meter omhoog via trappen.

Het is nog steeds ondoenlijk warm maar er wacht ons een ultieme beleving. Hans geeft het tempo aan gevolgd door Berry en daar na door Peter want dan kon hij goede foto’s en filmpjes maken voor zijn Instagram account (uhuh). Volgens ons was het gewoon omdat het erg vermoeiend voor hem was en hij niet goed was voorbereid. Voor ons gevoel duizenden traptreden verder en 2 kilo vocht lichter komen we boven bij de pagodes aan.
 

We worden beloond, het uitzicht is werkelijk fenomenaal.
We zijn letterlijk in de wolken (als die er zouden zijn ) en hebben een uitzicht van 360 graden over de bergen en het groene landschap van Lampang.

We zien de kleinere pagodes waarvan het lijkt of ze met lijm bovenop de rotsen zijn geplakt. Een klein beetje wind laten de tientallen belletje rinkelen. Het heeft iets magisch om hier te staan.

Nadat we een uur ‘on top of the world’ hebben gestaan is het tijd om af te dalen naar lagere regionen. Dat gaat gelukkig een stuk makkelijker. Op het verzamelpunt is er nog tijd voor een kop koffie voordat we in de pick-ups naar beneden gaan.

Beneden aangekomen stappen we in een gloeiend hete bus en gaan we op weg naar de roos van het noorden Chiang Mai. Deze stad wordt zo genoemd vanwege de veel koelere winters dan in de rest van Thailand. Daarnaast is Chiang Mai gelegen in bergachtig gebied aan de  uitlopers van de Himalaya. Peter wil graag de route door de bergen nemen hierdoor moeten we wel langer rijden dan via Lampang. De route door de bergen is echter ook interessanter en groener, en daarnaast hoeven wij niet te sturen dus wij zijn akkoord. Wat volgt is werkelijk een schitterende route dwars door een natuurpark. De bananentrossen hangen hier aan de bomen langs de weg. Uiteindelijk komen we rond half 6 aan bij ons hotel in Chiang Mai. Het is gelegen midden in het centrum en ziet er modern uit. We bespreken nog even de dag van morgen met Peter. Nadat we de spullen op de kamer gezet hebben gaan we op zoek naar een eettentje. Met de mobiel in de hand (hoe anders is het dan in 2001 en 2009 toen we hier ook waren) is een goed plekje om te eten zo gevonden. We belanden bij Pakorns Kitchen, een Thais eettentje met plastic stoelen en tafels waarop heerlijk eten geserveerd wordt.

We gaan voor loempia’s vooraf gevolgd door de Mamasan curry voor Hans en een Phad Thai voor Berry.

Het eettentje stroomt al snel vol met een gezellige mengeling van toeristen en Thai. Hier weten ze ook dat een voorgerecht eerst komt en daarna de rest. En die smaak ,……… die is fenomenaal!

Zie ook de video op weg naar de Wat Chalermprakiat